Wyrok dotyczący reklamacji składanych przez frankowiczów

Posted on Categories:CHF, Kredyty hipoteczne

7 stycznia 2020 r. Sąd Okręgowy w Warszawie przyznał rację UOKiK i oddalił odwołanie Banku Millennium w sprawie stwierdzenia praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów.
Sprawa dotyczy przekazywania klientom nieprawdziwych informacji o skutkach wpisania klauzul umownych do rejestru postanowień niedozwolonych przez Bank Millennium Spółka Akcyjna z/s w Warszawie w latach 2015-2016. UOKiK uznał, że bank naruszał w ten sposób zbiorowe interesy konsumentów i nałożył karę w wysokości ponad 20 mln zł (decyzja Prezesa UOKiK nr DOIK-12/2017 z 29 grudnia 2017 r.). Bank odwołał się do sądu.
Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów rozpatrzył odwołanie Banku Millennium podczas rozprawy 11 grudnia 2019 r. i w wyroku ogłoszonym 7 stycznia 2020 r. je oddalił (XVII AmA 14/18). Zdaniem Sądu, Prezes UOKiK prawidłowo przyjął, że doszło do naruszenia zbiorowych interesów konsumentów. Sąd zaznaczył ponadto, że naruszenia nie ocenia się pod kątem faktycznej liczby konsumentów dotkniętych praktyką przedsiębiorcy, ale pod kątem potencjalnej liczby konsumentów, którzy mogli być nią dotknięci.
Zdaniem Sądu, bank świadomie informował konsumentów, że wyrok Sądu Apelacyjnego (sygn. akt VI Aca 420/11), na który klienci powoływali się w pismach do banku ws. niedozwolonych klauzul w umowach kredytu hipotecznego, nie ma zastosowania w ich indywidualnej sytuacji, licząc na to, że nie będą oni kwestionować zapisów umowy kredytu i zaniechają dalszego dochodzenia swoich praw.
Sąd wskazał również, że kara pieniężna nałożona na bank jest w odpowiedniej wysokości. Jego zdaniem nie zaistniały rozbieżności interpretacyjne uzasadniające uchylenie kary, a naruszenie dotyczyło istotnych dla konsumentów spraw związanych z kwestiami majątkowymi.

Trzeci ogólny istotny pogląd Prezesa UOKiK ws. klauzul dotyczących ubezpieczenia niskiego wkładu własnego

Posted on Categories:CHF, Kredyty hipoteczne
Decyzja Prezesa UOKiK
istotny pogląd Prezesa UOKiKZnamy stanowisko Prezesa UOKiK ws. klauzul odnoszących się do ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW), zamieszczanych w umowach kredytowych. W ocenie Urzędu, naruszeniem dobrych obyczajów i rażącym naruszeniem interesów konsumentów jest tworzenie przez przedsiębiorców postanowień umownych, które są niedookreślone, nieprecyzyjne i tworzą pozory ochrony ubezpieczeniowej, obciążając przy tym wszystkimi kosztami konsumentów ustalanymi w nietransparentny sposób.
W ocenie Prezesa UOKiK, stosowane przez banki klauzule UNWW należy oceniać w kontekście naruszenia art. 3851 § 1 Kodeksu cywilnego, to jest pod kątem przesłanek związanych z możliwym stwierdzeniem ich niedozwolonego charakteru. Wobec tego składki naliczone i pobrane dotychczas przez banki od konsumentów mogą być nienależne.
Na treść postanowień dotyczących UNWW, zawartych we wzorcach umownych opracowanych przez banki, konsumenci nie mieli żadnego wpływu. W praktyce mogli albo podpisać umowę w brzmieniu zaproponowanym przez banki, albo odstąpić od zawarcia umowy kredytu hipotecznego.
Ubezpieczenie niskiego wkładu własnego, jako zabezpieczenie spłaty kredytu, samo w sobie nie jest niedozwolone, jednak sprzeczne z dobrymi obyczajami jest takie ukształtowanie postanowień dotyczących UNWW, które:

  • obciążają konsumentów kosztami ubezpieczenia i nie określają, kto jest beneficjentem ochrony ubezpieczeniowej,
  • nie pozwalają konsumentom ustalić ich praw i obowiązków wynikających z umowy ubezpieczenia,
  • nie określają wysokości, sposobu i zasad kształtowania się należnej opłaty, którą konsumenci muszą ponieść z tytułu ubezpieczenia niskiego wkładu własnego,
  • zobowiązują konsumentów do pokrycia kosztów składki ubezpieczeniowej, nawet wówczas gdy w trakcie trwania ochrony ubezpieczeniowej spłaciliby część kredytu objętą ubezpieczeniem,
  • nie określają maksymalnego okresu trwania ubezpieczenia.

Bancassurance a ubezpieczenie niskiego wkładu własnego
Czym jest bancassurance? To współpraca banków z ubezpieczycielami, polegająca m.in. na zawieraniu przez banki umów ubezpieczenia powiązanych z produktem bankowym, w przypadku których klient banku (na podstawie odrębnej umowy) zobowiązany jest pokryć koszty ochrony ubezpieczeniowej banku. W ramach współpracy banku z ubezpieczycielem, ten pierwszy często otrzymuje prowizje za zawarciem umowy ubezpieczenia przez klienta przystąpieniem do niej.
Na mocy klauzul UNWW kredytobiorca obciążany jest obowiązkiem zwrotu bankowi opłaty z tytułu ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, który nie został wniesiony przez kredytobiorcę przy zawarciu umowy.