Sąd Najwyższy orzekł, że oceny abuzywności klauzuli dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy. Co to oznacza dla konsumentów? Przede wszystkim dzięki temu łatwiej im będzie przed sądem dochodzić swoich roszczeń, zwłaszcza w sprawach dotyczących kredytów i pożyczek odnoszących się do CHF oraz ubezpieczeń z ufk.
Sąd Najwyższy w uchwale III CzP 29/1 z 20 czerwca 2018 r., wydanej na wniosek Rzecznika Finansowego, uznał, że oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone (art. 385[1] § 1 k.c.), dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy.
Powyższe stanowisko Sadu Najwyższego jest zbieżne ze stanowiskiem Prezesa UOKiK, który wskazywał, że abuzywność klauzul umownych, a w konsekwencji braku związania konsumentów tymi postanowieniami powinna być rozpatrywana na chwilę zawarcia umowy.
Uchwała potwierdza ugruntowane w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stanowisko, że dla oceny niedozwolonego charakteru danego postanowienia umownego bez znaczenia pozostaje sposób jego wykonywania.
Powyższe stanowisko Sadu Najwyższego jest zbieżne ze stanowiskiem Prezesa UOKiK, który wskazywał, że abuzywność klauzul umownych, a w konsekwencji braku związania konsumentów tymi postanowieniami powinna być rozpatrywana na chwilę zawarcia umowy.
Uchwała potwierdza ugruntowane w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej stanowisko, że dla oceny niedozwolonego charakteru danego postanowienia umownego bez znaczenia pozostaje sposób jego wykonywania.